de deftige dame

" Wat is het weer gezellig druk op de markt " .. zegt ze als ik haar kamer in het ziekenhuis binnenkom om deze schoon te maken.
Ik loop naar haar toe en ga even bij haar staan....  samen kijken we naar de drukte in de binnenstraat van het ziekenhuis. Bij de kiosk is het een komen en gaan van bezoekers die even een kopje koffie drinken.
Ik noem haar de deftige dame. Zij is altijd keurig gekleed, nee geen ponnetje en sloffen maar altijd een keurig jurkje aan en nette schoentjes . Haar haren zitten stijlvol in een mooie knot, haar wangen zijn voorzien van een blosje en de lipjes keurig gestift.
Ik vraag haar hoe het vandaag met haar gaat en maak ondertussen de tafel schoon waaraan zij zit.
Ze kijkt me wat verbaasd aan en er verschijnt een flauw lachtje op haar gezicht.
Als ik richting haar nachtkastje loop, stiefelt zij achter mij aan.
Ze begint net als elke dag , de lade van haar nachtkastje leeg te halen en sorteerd de inhoud op het bed. Daarna pakt zij haar kleine beautycase die op de plank achter haar bed staat en ook daarvan gaat de inhoud op het bed en wordt met de grootste zorg gesorteerd en weer op de plek teruggelegd.
Als ik mijn rondje in de kamer maak en bijna klaar ben is zij ook klaar met de inhoud van haar kastje en beautycase. Ze kijkt tevreden naar het resultaat. Ze pakt nog even een klein spiegeltje , strijkt even door haar haar en maakt soort van duckface naar haar spiegelbeeld
Ik loop de kamer uit en zij volgt mij tot aan de deuropening, daar blijft ze staan... ze zal nooit uit zichzelf de stap de gang in maken.
Als ik weer terug kom om de vloer te doen,  vraag ik haar te gaan zitten omdat het nog wel wat glad kan worden.
Ze loopt terug naar de tafel en gaat zitten, en kijkt weer de binnenstraat in.
" Wat is het weer gezellig druk op de markt  "zegt ze.
Ik maak mijn werk af in haar kamer en ga de rest van mijn afdeling doen.
Ik zie haar gedurende de ochtend steeds weer eventjes verschijnen  in de deuropening van haar kamer. Ze kijkt dan even de gang in en loopt weer terug naar haar plekje bij het raam.
Haar ziektebeeld is mij niet bekend, wij mogen als schoonmaakmedewerkers immers geen patiëntengegevens weten. Ik weet wel dat zij regelmatig terug keert.
Wat ik ook heb vernomen is dat zij jarenlang aan het hoofd heeft gestaan van een groot familiebedrijf, zij een slimme zakenvrouw was en een groot hart voor haar omgeving.
Als ik naar huis ga zeg ik haar gedag en zij kijkt mij aan alsof ze mij voor het eerst ziet.
De  volgende morgen start het hele ritueel weer van voren af aan.
Dan zie ik haar niet meer ... ik heb nog de hoop dat zij volkomen genezen is, maar weet dat die kans erg klein is.
Dat lieve deftige dametje ....ik hoop dat zij ergens een plekje heeft gekregen met mooi uitzicht op de markt.