Na ons verblijf op de camping in het mooie Bretagne begint het hele ritueel van de auto inpakken overnieuw. Dezelfde frustraties, dezelfde discussies, en dezelfde hoeveelheid bagage passeert de revue alsof we nog voor de deur in Nederland staan.
Deze keer is er geen twijfel mogelijk over wat er mee moet, immers het is mee heen gekomen dus moet het ook weer mee terug. Het is meer de vraag hoe krijgen we het weer allemaal in de auto. Tijdens het geklungel van de volwassenen spelen onze kindjes gewoon door met de vriendjes die ze inmiddels hebben gemaakt. Het maakt hen niet veel uit wat die gekke ouders nu weer verzinnen, zij willen gewoon blijven! Op het moment van het echte afscheid vloeien er zelfs wat tranen omdat onze kleine meid haar vriendinnentje uit Engel-land wel heel erg gaat missen.
Als het hele spul weer is ingeladen en er zelfs nog plaats over is voor de kindertjes, vervolgen we onze reis richting Parijs. Nu is dit makkelijker gezegd dan gedaan want ook nu weer moeten we uit de relax modus stappen die we ons de laatste weken hebben aangeleerd en de rollen van de bestuurder en de navigator op ons nemen.
Met de ervaring van de heenweg nog lichtelijk in het geheugen durven we het toch aan en begeven we ons op de hectische wegen die leiden naar Parijs.
De kaarten lijken delen te missen want bij het opruimen van de kaarten zorgde het enthousiastme van het volbrengen van de taak ervoor dat deze met een fraaie boog ergens achter in de auto belandde en er niet meer naar omgekeken is tot het moment dat de terugreis al min of meer in de startblokken staat.
Met gevaar voor eigen leven en die van een aantal parijzenaren lukt het ons zonder al te veel kleerscheuren het hotel te vinden. Dit hotel ligt midden in Parijs met uitzicht op de eiffeltoren, zo stond tenminste in de omschrijving en ook de foto's liegen er niet om... dit is een top hotel!
Als we eindelijk de auto kwijt zijn en de koffers die we nodig hebben uit de chaos hebben kunnen vinden betreden we dit prachtig hotel. En inderdaad de lounge ziet er prachtig uit, de receptionist is super vriendelijk en onze kamer is klaar om in gebruik genomen te worden. Top geregeld dus allemaal. Als we doodmoe, en vol verwachting de kamer betreden denk ik dat mijn eega een hartverzakking krijgt! De kamer is een smalle pijpela met een soort twijfelaar met daarboven 2 uitklapbedjes voor de kinderen. De badkamer is een soort inloop kast en heeft, zoals later blijkt, geen afvoer van het water naar beneden maar rechtstreeks de kamer in . Als de bedden zijn uitgeklapt kunnen we de badkamer niet in en als de badkamerdeur openstaat kun je het bed niet in.
Die arme vriendelijke receptionist krijgt enorm de wind van voren van mijn alfa mannetje als hem wordt gevraagd waarom wij in een ** kast zijn gepropt. In gebrekkig engels probeert dat arme joch de boel nog een beetje te redden en legt uit dat alle kamers zo zijn en laat dit met bibberende billen voor de zekerheid ook nog even zien aan deze boze Nederlander.
Intussen maken wij het ons gemakkelijk en proberen door de piepkleine ramen het uitzicht op de eiffeltoren te ontdekken. En verdomd ...ergens rechtsboven in de hoek als we heel hoog op onze tenen gaat staan zien we een klein puntje van het prachtige monument. Niets van gelogen dus....
Als de gemoederen weer wat gesust zijn, de buikjes gevuld en de klotsende okseltjes even opgefrist gaan we op pad in deze bruisende stad.
De aankomende dagen vullen zich met al het moois wat Parijs te bieden heeft:
Het Louvre, waar onze kinderen met verbazing naar de piemelblote sculpuren kijken en waar we toch een beetje teleurgesteld worden door de Mona Lisa.
Onze avond boottrip over de Seine, waar we ons vergapen aan de mooi verlichte gebouwen en bruggen.De glinsterende oogjes van onze spruitjes die toch wel een beetje moe al deze indrukken moeten verwerken.
De eiffeltoren die we tot op de top beklimmen, tenminste... de dappersten van ons gezelschap.
Het slenteren langs de mooie straatjes en parken, het buitenleven van die gekke Fransen die aan ellenlange tafels luidruchtig uren zitten te tafelen.
En nog veel meer om op te noemen.....
Dan komt er toch echt een einde aan deze eerste familie vakantie die is begonnen in een propvolle auto, we met succes navigerend door een gedeelte van Frankrijk toch maar mooi op onze plaatsen van bestemmingen zijn aangekomen en we van een hok naar een kast zijn verhuisd .
Er volgen nog vele kampeervakanties met ook heel fijne momenten maar wat een dierbare herinneringen heeft deze eerste vakantie mij opgeleverd.
Leuk !!!!
BeantwoordenVerwijderen