Achteruit leunen

In huize, Huisje, Boompje, Beestje groeit het spul als kool.
Als spruit nummer 1 klaar is voor het voortgezet start het zoeken naar een passende school.
Met het advies van de basisschool doen we niet veel, we hebben er absoluut geen vertrouwen in dat die club het bij het rechte eind heeft.  Ik ben allang blij dat een van mijn spruitjes er zonder al te veel kleerscheuren is afgekomen.
We gaan samen op pad en struinen de meest voor de hand liggende scholengemeenschappen af, en school na school merk dat dit niet in goede aarde valt bij mijn ex-basisscholer.
Ik moet toegeven dat bij mij ook het zweet in de kieren gaat staan bij het idee dat ik mijn meisje achter moet laten bij zo een groot instituut.
De basisschool lag zowat in onze voortuin en haar leefomgeving niet veel daarbuiten.
Als we uiteindelijk belanden bij de toen nog VMBO groen school, zie ik haar helemaal opbloeien. Groenschool....heeft ze daar dan ambitie in?  Ik heb haar nog nooit met varkens, geiten of boerenkool in de weer gezien en ook nooit haar handen vuil zien maken om bloemetjes en plantjes te verpotten of überhaupt te kopen.
Maar goed, wij willen dat dit kind de komende jaren wel met plezier naar school gaat en niet elke week op 't matje hoeven komen bij een of andere schoolrector, dus we gaan er voor!
Achteraf een prima keuze, ze wandelt fluitend de eerste 3 jaar door maakt vrienden en vriendinnen en ik zie dat schuchtere meisje veranderen in een pittige tante die weet wat ze wil en het laat horen ook.
Dan word ze verliefd...... Pas 14 jaar en echt tot over d'r schattige oortjes. Hoe schattig dit ook is ik zie haar met rasse schreden het pad van klein meisje naar bijna volwassen betreden en ik weet niet of ik daar nu wel al klaar voor ben. Haar vriendje is een hakkende gabber die rondwandeld in fel gekleurde aussies, en stoere nike gympen en dan die muziek ...!!!!
Wij zijn behoorlijk  blijven hangen in het disco tijdperk, zingen met gemak alles mee van Andre Hazes en Rene Froger dus snappen echt geen bal van dat gedreun en bijbehorende dansmoves.
Gelukkig is hij nog net ijdel genoeg om iets van haar te laten groeien...
Als snel wil ze mee naar die feesten en heel eventjes denk ik dat ik een gabber dochter krijg als zij haar haar strak in een staart wurmt en haar kledingstijl aan gaat passen. wat gebeurd hier !!
Ik heb nog zo geoefend op al die schattige strikjes en vlechten en weet nog hoe blij ze was als haar haar na een nacht vlechtjes dragen weelderige krullen vertoonde... ik wil m'n peuterpuber terug !!!
School is niet meer haar eerste prioriteit, en achteraf weet ik dat ik dit gewoon eventjes had moeten uitzitten en geduld hebben maar op dat moment was dit nu net niet mijn sterkste punt .
Ons zo rustige Huisje Boompje Beestje gezin veranderd in een panic-room waar ik niet los uit lijk te komen. Vreselijk zo'n ongeruste moeder die als een malle probeerd alles naar haar hand te zetten.
Daar is een hakkende puber niets bij !!
Maar alle paniek is voor niets;  deze jongen is lang zo stoer niet als hij lijkt, we raken dol op hem en dit is gelukkig wederzijds. de vriendenclub is leuk met elkaar en doen eigenlijk helemaal niet van die gekke dingen ( eventjes flash back naar eigen tienerjaren )
Mijn kleine ijdeltuitje komt er achter dat zo'n gek joggingpak eigenlijk niet veel voor je figuur doet en na een flinke shop middag komen ze beiden glunderend hun nieuwe kleding laten zien en zijn de joggingbroeken vervangen door strakke jeans...
We zijn weer back on track!
Inmiddels moet er een keuze gemaakt worden welke richting er voor de toekomst op gegaan wordt.
Flora en Fauna is toch niet haar ding gebleken, dus gaan we richting zorg.
Om dat niveau te halen moet ze nog even flink aan de bak maar uiteindelijk krijgt ze het toch voor elkaar. Met succes worden alle benodigde papiertjes in de wacht gesleept  .
Bere trots op dat grietje!
Ondertussen verdient ze een zakcentje bij als schoonmaakpuber in het ziekenhuis waar ik ook werkzaam ben, tja je moet gebruik maken van je connecties toch?
Hier leert ze aanpakken, verantwoording nemen, je afspraken nakomen, hoe het is om collega's te hebben en rekening te houden met de zieken en zwakkeren onder ons.
Ze leert ook haar mannetje te staan want met een omhoog gevallen verpleegkundige te kunnen dealen is best nog een klusje. Gelukkig werkt ze in een team met veel soortgenoten en vormen zij een jong maar ijzersterk team; onze guppies!
Haar toenmalige leidinggevende heeft de handen vol aan het spul en er moet menigmaal met een witte vlag gezwaaid worden om al dat pubergedrag bij de afdelingen goed te praten, maar ook menigmaal voor ze in de bres worden gesprongen.... kom niet aan onze guppies hoor !!
Ze hebben een gouden aan haar, streng maar begripvol en soms net zo gek als het jonge spul.
Als zo af en toe de verhalen weer eens over tafel gaan merk ik dat ze met plezier aan deze tijd terug denkt en dat is mooi meegenomen ! 
Wat doet ze het allemaal goed, wat een prachtmeid heb ik op de wereld gezet!
Ik zie haar de komende jaren ontpoppen van een meisje tot een zelfstandige teener en naar een volwassene in de startblokken. Als zij dan gaat solliciteren naar haar eerste echte baan in de kinderopvang en gelijk wordt aangenomen sluit ik met toch een beetje weemoed weer een periode af.
Mijn kleine  drama queen stippelt vanaf nu haar eigen weg uit ...
En ik ... ik leun beetje bij beetje steeds meer achteruit, laat haar beetje bij beetje steeds meer los en ... geniet!