moeders

Moederdag.... krijg er altijd een beetje dubbel gevoel bij.
Aan de ene kant een mooi moment om alle mooie moeders te eren en te verwennen aan de andere kant ook een moment van gemis en verdriet.
Ik weet werkelijk niet meer of ik als kind mijn moeder heb verrast met eigen prutsels die soms te lelijk waren om aan te zien maar o zo dierbaar jarenlang bewaard blijven.
Had ik indertijd zo een attente juf of meester, was mijn vader juist op dat moment in de buurt om samen met mij een cadeautje uit te zoeken ?  Ik kan het mij niet herinneren. Ik heb nooit iets van die prutsels terug gevonden ....
Later uiteraard wel proberen goed te maken maar ik kan me voorstellen dat als ik dit niet als kind al heb gedaan dat dat een enorm gemis moet zijn geweest.
Natuurlijk is het inmiddels uitgemolken tot een commerciël festijn en moeten sommige cadeau's nog duurder zijn dan de andere.
Via faceboek worden dan alle prachtigheden geshowd en de moeders volop geprezen om hun gulle kids.
Toch raak ik het meest ontroerd van alle lieve zelf in elkaar geknutselde, afschuwelijke prutseltjes, die nog plakken van de overdadig aangebrachte lijm en de kleine briefjes van ukkies die net een paar woordjes kunnen schrijven.
Dan die volkomen mislukte ontbijtjes waarbij je een salmonella op dreigt te lopen van de veel te rauwe eieren en je hele bed onder zit met beschuitkrummels en hagelslag omdat er geen boter onder zit. Maar hoe kan je daar van genieten !
Ik denk ook even aan de moeders die dit niet mee mogen maken omdat zij het leven wat ze hebben geschonken ongewild weer hebben moeten teruggeven, of  niet in de gelegenheid zijn geweest de moederrol succesvol te hebben kunnen vervullen, de moeders die teren op vervlogen herinneringen omdat zij langer leven dan hun kinderen, en ook de moeders waarvan hun kinderen eventjes zijn vergeten dat juist op deze dag nog meer de pijn gevoeld wordt van verwijdering.
Ik mag niet klagen er is mij geen enkele moederdag ontnomen, zelfs al komt er ineens een periode dat ze het druk hebben  met eigen leven en ze het maar stom vinden juist op die zondag thuis te moeten zijn of komen, ze zijn er toch altijd al !!!
Geen eigen gemaakte prutsels meer, geen krummels meer in bed...het is voorbij voor je er erg in hebt.
Dan komt het keerpunt ! Als ik  de moederrol eigenlijk al een beetje opgeborgen heb bij alle lieve knutselwerkjes , komt het in volle hevigheid weer terug.
En wat geniet ik er weer van ! Als alle drukke schema's het toelaten zit het hele spul weer bij elkaar en krijg ik lieve, grappige cadeautjes die dit keer niet zelf gemaakt, dus wat minder schokkend, maar wel zelf betaald zijn door het kroost!
Er komen gezellige hilarische middagen waarbij maar al te duidelijk blijkt dat deze schepsels echt wel net zo gek zijn als hun ouders.
We brengen uren samen samen etend en drinkend door, er komen verhalen van vroeger en heden over tafel en ik besef hoe een mazzelaar ik ben dat we dit zo samen delen.
Als het hele spul dan weer de eigen weg gaat en ik moe maar voldaan de foto's bekijk die er volop zijn gemaakt zit ik nog lang na te genieten.
Snel maar ff een paar leuke op faceboek plaatsen....