vaders

Net als bij Moederdag hebben we ook een dag om alle vaders eventjes in het zonnetje te zetten.
Ook bij deze dag kan ik mij niet herinneren iets voor mijn papa in elkaar gefrutseld  te hebben.
Nu was deze vader er vaker niet dan wel dus zou het ook wel erg toevallig zijn geweest dat hij juist op deze zondag zijn vaderrol zou opeisen met de daarbij behorende beloningen.
In ons gezin werd er net als Moederdag met de grootste zorg aandacht aan besteed.
Nu is het manvolk wat minder gevoelig voor al het stuntelwerk van de kids en is het wachten op een ontbijtje in bed een lastige opgave. Als het hele spul dan eindelijk in bed is beland, moet alles snel worden afgehandeld omdat er op zondag altijd rap naar het voetbalveld moest worden geracet.
De papa van onze spruitjes was wel altijd van de cadeautjes, hij liep dan ook weken van te voren al een visje uit te werpen om er voor te zorgen dat het cadeau wel een welkom cadeautje was en geen onzin die toch maar in de la belandde.
Op een bepaald moment had hij zijn zinnen gezet op een fraaie gouden oorring, dat was in die tijd nu eenmaal trendy en welke hippe vader wilde zo'n ding nou niet aan z'n lel hebben hangen.
De financiële situatie liet het helaas niet toe om de zo spaarzaam verdiende centjes aan zo iets onbenulligs uit te geven dus had ik hem al net zo vaak als maar nodig was laten weten dat het om een kleinigheidje gaat op papadag en hij blij moet zijn met volgekliederde plaksels en natte zoenen.
Nu zijn we wel van een plagerijtje dus om hem voor eens en voor altijd af te leren om in plaats van af te wachten, te vragen om cadeautjes hebben we een grote oerlelijke, goudgele soort van creoolse zwarte pieten oorbel weten te scoren. Ergens in de bewaarla vonden we nog een fraai juweliers doosje en daar hebben dit te lelijke ding ingepakt alsof het een kroonjuweel  was.   
Wat schertste zijn verbazing toen hij bij het ontbijt en de nodige plak-en kleefkunstwerken toch een mooi versiert doosje mocht openmaken. Het kleine spul zat in mijn complot dus zij zaten ook met glimmende wangetjes de reactie af te wachten.
Vol verwachting werd het papiertje van het doosje gerukt en het valt te raden wat er toen gebeurde.
Na de teleurstelling en het verwerken van de slappe lach van zijn kroost werd de grap wel gewaardeerd. De hint werd goed verstaan en deze paps heeft nooit meer om een cadeautje durven vragen, veel te bang voor nog meer van deze misplaatste grollen van zijn zo geliefd gezinnetje.
De kindertjes snapte alleen niet goed  waarom papa dit kleinnood nu niet wilde dragen....
Nog vele vaderdagen hebben we kunnen teren op deze gekkigheid.
We zijn er niet mee gestopt, deze dagen zijn nog steeds gevuld met slappe grappen en gekke grollen, maar wat geniet deze papa ervan.
Ach ja, deze dagen zijn dierbaar en kostbaar, toch zijn er ook vaders die hun kinderen niet zo waarderen. Zij hebben op een of andere reden hun kans dit mee te maken verspeelt.
Volwassen kinderen plakken nu eenmaal geen knutsels meer in elkaar om dat het een traditie is, zij verwennen hun vaders uit waardering en liefde. Op het moment dat dit verdwenen raakt is de motivatie om vaderdag te vieren simpel weg verdwenen.
Er zijn vaders die onder invloed van de tweede leg de vaderrol van de eerste leg maar in de vergeetla hebben gepropt, en niet mans genoeg geweest hier een standpunt in te nemen.
Voor je het weet is het kroost volwassen en heb je je kans gemist.
Zo zijn er ook vaders die het juist wel willen meemaken, maar de kans niet meer krijgen omdat oude conflicten met exen roet in het vaderdagontbijtje gooien.
Dan nog de papa's die er niet meer zijn maar die je o zo graag nog eventjes een ontbijtje op bed zou willen brengen en willen zeggen hoe bijzonder ze zijn.
Al deze papa's worden op deze dag flink gemist en of je nu 5 of 50 bent...'t went nooit.